Rozdział 6 Powrót

Miesiąc później 

Amanda już od miesiąca nie rozmawiała z Michaelem, ale nie zapomniała o nim. Z tego co słyszała, Gregor wyszedł ze szpitala, ale w dalszym ciągu jeździ na wózku. 

Siedziała właśnie w pracy, kiedy usłyszała  stukanie do drzwi. To był jej szef, który przyszedł z nowym zadaniem. 

- Następny konkurs w Innsbrucku jest twój - powiedział i dał jej papiery. 

Nie wiedziała czy ma się cieszyć. Spotka znowu Michaela, a tego chciała uniknąć. Niestety taka była jej praca. 

- A i jeszcze! - powiedział szef zanim wyszedł. - Skup się głownie na Gregorze.

"Szlak" - pomyślała. Mężczyzna wyszedł z gabinetu. Była zmuszona zadzwonić do Michaela. Złapała za telefon i wybrała numer do skoczka.

- Amanda? Cześć! 

- Hej. Co tam słychać? 

- W porządku, przepraszam, że nie dzwoniłem, ale byłem zajęty. 

- Nie przejmuj się! Zobaczymy się w sobotę. 

- O tak? Będziesz na konkursie? 

- Tak, a jak tam z Gregorem? 

- Słabo. Nie odzywa się do nikogo, w ogole nie wychodzi z domu. 

- Dlaczego? 

- Nie wiadomo, potrzebuje czasu po tym wypadku. 

- Eh... No dobra. Dzięki i dozobaczenia w sobotę - powiedziała i odłożyła słuchawkę. 

                              *** 

Siedział w swoim szarym i zimnym pokoju. Myślał o niej. Dlaczego nie mógł o niej zapomnieć? Od incydentu w klubie minęły juz 2 miesiące, a on ciagle miał przed oczami ją nieprzytomną. Ale teraz Michael się nią zainteresował i wiedział że powinien odpuścić, bo to jego przyjaciel, ale nie potrafił. 

Usłyszał pukanie do drzwi. To była jego mama, tylko z nią potrafił rozmawiać. 

- Cześć synu, zrobiłam kolacje. 

- Nie chce jeść. 

- Musisz. Jak wyzdrowiejesz musisz mieć siłę na treningi.

- Ja już be wyzdrowieje. 

- Jedz! - rozkazała. 

W tym samym momencie zadzwonił telefon Gregora. To był Michael. Zastanawiał się czy odebrać. Musiał zapomnieć o dziewczynie. 

- Cześć. 

- Gregor stary! - krzyknął z uratowaniem. - W końcu wiem, że żyjesz! 

- Ledwo. 

- Kiedy z tego wyjdziesz? 

- Za dwa tygodnie będę chodzić normalnie, ale skoki mogę sobie odpuścić. 

- No nie! Ej, ale pamiętaj zawsze masz mnie i chłopaków, jesteśmy z tobą. 

- Dzięki. A jak tam twoja dziewczyna? - nie mógł się powstrzymać. 

- Nowa dziewczyna? 

- No Amanda. 

- Nie jestem z nią. 

- Jeszcze? 

- Nie, nigdy. 

- Dlaczego? 

- Wyraźnie nie jest mną zainteresowana. 

- Szkoda, ale pamiętaj, zawsze masz mnie. 

- Dziękuje, ale nie jestem tobą zainteresowany w tym sensie... Haha 

- Jak możesz?! Uszczęśliwił bym cię! 

- Dobra, dobra haha, ale będziesz na konkursie w sobotę? 

- Oczywiście, nawet skoczę sobie. 

- Taa... Powodzenia. Haha 

- Za dwa tygodnie z wami polecę. 

- Okey, to dozobaczenia. 

- No cześć - rozłączył się. 

Gregor był zmieszany. Czy Michael naprawdę odpuścił sobie Amandę?!  

_______________________________

Ufff po roku nareszcie wróciłam 😊 

Co tydzień w piątki/soboty będaą pojawiały się nowe rozdziały. Więc zapraszam 💪🏽 Marysiaa